Upadek znaczenia rodu

W późniejszym okresie na skutek podziału majątku ranga rodu Nienałtowskich maleje. Mazowiecka młodzież szlachecka musiała pozostawać na ojcowiźnie i brać udział w podziale ziemi. Nie było możliwości służby na dworach magnackich i królewskim lub służby wojskowej (która także nie dawała zysków). A do stanu duchownego się nie garnęli lub był on także poza zasięgiem biedniejszej części szlachty. Upadkowi rodu sprzyjała także niska efektywność rolnictwa, klęski nieurodzaju (często), pomorów (często - z opisanych 1831, 1848, 1855 r.), niewydolność sądów (sprawy spadkowe ciągnęły się latami) i niestety "pieniaczość" szlachty. Nienałtowskich szczególnie uderzył upadek rangi miasta Nur i zanik funkcji burgrabiego i komornika - związany z zaborami. Ponadto każdy napad, powstania i wojny (1665, 1701, 1794, 1807, 1831, 1863, 1914 r.) niosły za sobą ogołocenie i często całkowite zniszczenie rejonu obejmującego Nienałty.

Na przestrzeni wieków - biedni stają się jeszcze biedniejsi i pomimo statusu szlachty - praktycznie wiodą życie włościan. Sami obrabiają ziemię. Niektórzy tylko posiadają parobków. Wyjątkiem mogą być właściciele (lub dużej części): Nienałt-Brewek, Nienałt-Kuleszek, Nienałt-Świerze i Gołębi, którzy ze względu na posiadanie większych dóbr - wiodą lepszy żywot. Mogą być zaliczani do szlachty średniej.

Potomkowie zbiedniałej, lecz bardziej aktywnej części Nienałtowskich stają się miejską inteligencją lub przenoszą się w XIX w. do innych miejscowości Mazowsza (nawet na Białoruś i Ukrainę) i stają się administratorami dóbr. Ciągły status szlachty zagrodowej i brak sukcesów w życiu politycznym powoduje, że niektóre mniej szczegółowe herbarze przestały nas wymieniać.

W XIX - XX w., Nienałtowscy, jak większość drobnej szlachty - stają się rolnikami gospodarującymi na kilku a maksymalnie 20 hektarowych gospodarstwach. Bardziej wykształceni są urzędnikami - np. warszawskimi. Wspomina się o policjantach, osobach duchownych, administratorach dużych gospodarstw. Część emigruje do USA. Po odzyskaniu niepodległości, Nienałtowscy są rolnikami, urzędnikami, żołnierzami, policjantami (Michał Nienałtowski - st. posterunkowy z Warszawy jest w spisie zamordowanych w Ostaszkowie) i handlowcami. O szczegółach dowiemy się od członków rodzin, jeśli taką informację przekażą.

W poniższej tabeli (dotarł do niej Pan Marek Wójcicki) widać, że w XIX w. Nienałtowscy zamieszkali w Nienałtach nie byli zbyt majętni. A jeszcze w XVIII w. posiadali po 60-100 ha ziemi.

Akta Komissyi Rządowej Spraw Wewnętrznych i Duchownych tyczące się dóbr ziemskich w Królestwie Polskiem Właściciele Dóbr Ziemskich Nieposiadających Hypotek w Powiecie Ostrołeckim Guberni Płockiej Położonych Sporządzony przez Naczelnika Powiatu 19/31 XII 1846 *
Nazwisko		Imię i nazwisko właściciela dóbr nie hipotekowanych	Dóbr tych szacunek wynosi
Gminy	Wsi		rubli srebrnych	kopiejek	złotych polskich	groszy
Szulborze Kozy	Nienałty Załęgi
		Nie było Nienałtowskich
	Nienałty Niestępowo
		Sukcesorzy po Antonim Nienałtowskim	120
		Stanisław Nienałtowski	15
		Ludwik Nienałtowski	75
Gąsiorowo	Nienałty Brewki
		Grzegorz i Franciszek Nienałtowscy	100
		Walenty, Franciszek i Maciej Nienałtowscy	100
	Nienałty Dunicki
		Nie było Nienałtowskich
	Nienałty Michny
		Nie było Nienałtowskich
	Nienałty Szymany
		Antoni Nienałtowski	450
		Ignacy Nienałtowski	225

* Pozostawiono pisownię oryginału

Wg książki A.A. Pszczółkowskiego 10 rubli w srebrze odpowiadało 1 mordze, a 300 rubli to to jedna włóka (ok. 17 ha). Jak wynika z powyższego wszyscy wymienieni w tabeli miałi niewiele ziemi. Jedynie Antoni Nienałtowski mógł mieć powyżej 20 ha ziemi.

W roku 1846 opracowano także "Wykaz dóbr ziemskich i ich hipotecznej wartosci w powiecie i okręgu ostrołeckim" (wykonawcą był ww naczelnik). Z opracowania wynika, że Grzegorz Nienałtowski był właścicielem hipotecznym części dóbr Nienałty Brewki. Dobra te umieszczono w rubryce "prywatne" a szacunkowa wartość oceniono na 6000 złotych polskich.

Bartłomiej Nienałtowski był właścicielem hipotecznym 1/4 części Przezdziecka Jachów - oszacowanych na - 3333 złotych polskich. Były to dobra prywatne.

O ilości posiadanej ziemi po 1918 r. można sądzić na podstawie tabeli zamieszczonej w dziale "Scalanie gruntu"

do głównej strony